Dresscode ... Black & White !?!

Dit weekend (vrijdagavond en deze middag) mocht de oudste dochter 2 keer optreden met haar viooltje. Een gelegenheid waar elke moeder met enige trots naar uitkijkt. Pas dinsdagavond werd meegegeven dat er een dresscode zou zijn: zwart en wit met een rood accent. Wat?!? Zwart en wit?!? Als er nu twee kleuren zijn die - voorlopig - onvindbaar zijn in de kasten van mijn dochters dan zijn het wel zwart en wit (hoewel ik in blogland al heel wat pareltjes van jurken in black & white zag voorbijkomen). En neen, deze keer zou ik niet als een razende gek naar de stoffenwinkel rijden om nog een last minutejurk in elkaar te steken want ik had me voorgenomen om dit jaar wat meer 'flow' en 'mindful' met mijn tijd om te gaan.
Helaas... alle goede voornemens ten spijt reed ik donderdagvoormiddag naar Stoffen Van Leuven om daar toch één stofje te vinden dat aan de vooropgestelde eisen voldeed en bovendien ook aan mijn smaakeisen tegemoet kwam. Ik was gelukkig nog net voldoende bij mijn verstand om dan toch een patroon te gebruiken dat ik al liggen had (en hier al eerder gebruikte); enkel de kraag werd aangepast ;-).

Diezelfde avond (lees: nacht) was de jurk klaar. Oef! Op dat moment was er voor mij geen spreekwoord waar meer waarheid in zit dan in 'haast en spoed is zelden goed' want ik denk niet dat ik ooit al meer 'gedecoviet' heb dan bij het ineen steken van deze jurk (terwijl het een kleedje is dat ik in normale omstandigheden min of meer blindelings in elkaar kan zetten).

Toen mijn meisje vrijdagavond het podium opwandelde in haar nieuwe jurkje voelde ik de stress van 'the day before' werkelijk weglopen uit mijn lichaam en kon ik heerlijk genieten van het mooie klankspel... En die trots? Die kon je van héél ver op mijn gezicht aflezen.