zaterdag 31 januari 2015

2014 in woord en beeld

Vlak voor de omschakeling van oud naar nieuw kreeg ik een stokje toegeworpen van tamtam om een overzichtje te geven van het voorbije jaar. Waarschijnlijk denken jullie nu "waar komt die in hemelsnaam nog mee af" maar ik twijfelde de hele tijd om het stokje op te vangen want als ik in gedachten 2014 als een kortfilm in mijn hoofd liet afspelen, besefte ik dat 2014 helemaal niet zo'n zorgeloos jaar was voor mij. Langs de andere kant was het ook het jaar van de grote ommezwaai, het jaar dat me meer dan ooit deed stilstaan bij de dingen die er echt toe doen.
Dus... neem ik het stokje alsnog - is niet de volledige maand januari geldig? - dankbaar aan.

De eerste afbeelding (een foto van een naaimachine die ik tegenkwam in het magazine Flow nummer 8-2014) is veelbetekenend en ik sla daarmee onmiddellijk twee vliegen in één klap: 2014 was namelijk het jaar waarin de naaimachine een constante werd in mijn leven (noem het een hobby, een passie, misschien zelfs therapie :-)), mijn naaiblogje geboren werd en het jaar waarin het magazine Flow een vaste maandelijkse aankoop werd. Het zijn 2 dingen die mijn 'onrustige ik' innerlijke rust geven...  Deze foto verdient eigenlijk een ereplaatsje in huis met een gouden kadertje eromheen.


Foto 2: Een uitstapje naar de Ardennen met ons gezin. Een impulsieve beslissing was dit uitje; even ontsnappen aan de vier muren die op ons leken af te komen. Ik krijg nog steeds een gelukzalig gevoel als ik hieraan terugdenk.


De communie van de oudste dochter was eveneens een hoogtepuntje het voorbije jaar. De naaimarathon die aan deze dag voorafging, was dan misschien wel stresserend maar de dag zelf hebben we met het gezin en de familie genoten van een zalige, zonnige, relaxte dag!


Onze jaarlijke reis naar de zon kreeg vorig jaar als bestemming Spanje. Tien dagen leven op het Spaanse ritme genietend van zoveel lekkers en moois...


Een verlengd weekendje met vrienden naar de Vogezen betekende 3 dagen regen, regen en nog eens regen maar dit kon dit gezellige back-to-basicsweekend niet verbrodden.


Uitgenodigd worden door vrienden om samen met hen uit te waaien aan zee, was eveneens een topmomentje. Samen met de kinderen papieren strandbloemen knutselen, gaf me een heerlijk nostalgisch gevoel.


De MDH houdt van wandelen... 2014 was het jaar waarop wij ruimschoots toegaven aan zijn verlangen en zelf ontdekten hoe leuk dit wel kan zijn.


Als afsluiter wil ik graag nog een boekentip meegeven. Het is een boek waarin ik nog net begon in 2014 en dat ik uitlas begin 2015... Een boek dat aan mijn ribben bleef plakken....


En met 2014 in mijn achterhoofd neem ik graag deze woorden mee naar 2015: 






zondag 25 januari 2015

Dresscode ... Black & White !?!

Dit weekend (vrijdagavond en deze middag) mocht de oudste dochter 2 keer optreden met haar viooltje. Een gelegenheid waar elke moeder met enige trots naar uitkijkt. Pas dinsdagavond werd meegegeven dat er een dresscode zou zijn: zwart en wit met een rood accent. Wat?!? Zwart en wit?!? Als er nu twee kleuren zijn die - voorlopig - onvindbaar zijn in de kasten van mijn dochters dan zijn het wel zwart en wit (hoewel ik in blogland al heel wat pareltjes van jurken in black & white zag voorbijkomen). En neen, deze keer zou ik niet als een razende gek naar de stoffenwinkel rijden om nog een last minutejurk in elkaar te steken want ik had me voorgenomen om dit jaar wat meer 'flow' en 'mindful' met mijn tijd om te gaan.
Helaas... alle goede voornemens ten spijt reed ik donderdagvoormiddag naar Stoffen Van Leuven om daar toch één stofje te vinden dat aan de vooropgestelde eisen voldeed en bovendien ook aan mijn smaakeisen tegemoet kwam. Ik was gelukkig nog net voldoende bij mijn verstand om dan toch een patroon te gebruiken dat ik al liggen had (en hier al eerder gebruikte); enkel de kraag werd aangepast ;-).

Diezelfde avond (lees: nacht) was de jurk klaar. Oef! Op dat moment was er voor mij geen spreekwoord waar meer waarheid in zit dan in 'haast en spoed is zelden goed' want ik denk niet dat ik ooit al meer 'gedecoviet' heb dan bij het ineen steken van deze jurk (terwijl het een kleedje is dat ik in normale omstandigheden min of meer blindelings in elkaar kan zetten).

Toen mijn meisje vrijdagavond het podium opwandelde in haar nieuwe jurkje voelde ik de stress van 'the day before' werkelijk weglopen uit mijn lichaam en kon ik heerlijk genieten van het mooie klankspel... En die trots? Die kon je van héél ver op mijn gezicht aflezen.


     








zondag 18 januari 2015

De nieuwjaarsjurk... Eindelijk!

Jullie hebben er lang moeten op wachten, maar hier is ze dan... de jurk die ik droeg om het oude jaar uit te stappen en het nieuwe binnen te wandelen. Helaas wandelden de ziektekiemen vrolijk met ons gezin mee waardoor bloggen uitbleef...

Daarenboven wou ik ook samen op de foto met iemand die ik al meer dan 10 jaar een 'BFF' mag noemen en ook nog eens mijn naaipartner in crime is want sinds 3 jaar trekken we ook wekelijks samen naar de stikles. In de vakanties liggen de naailessen stil, maar dat kan ons er niet van weerhouden om dan zelf gezellig samen thuis een stikavondje te organiseren. Zo geschiedde ook in de kerstvakantie. We wilden graag nog een kleedje voor de feesten, maar wel eentje dat op 1 avondje gefixt zou zijn. Een patroontje uit 'knipmode' (November 2013) leek ons uitermate geschikt. Om 21u gingen we van start en om 1u00 's nachts keerde ik in mijn feestjurk terug naar huis. De stof had ik al liggen en bestelde ik bij bambiblauw (een blauwe sweaterstof met gouden spikkel), maar toen ik die bestelde had ik nog geen doel voor ogen. Bijgevolg moest ik er in slagen om dit kleed uit 1 meter (!) stof te halen. Hierdoor werd de jurk wel wat korter dan verwacht en was ik genoodzaakt 3/4 mouwen te voorzien i.p.v. de oorspronkelijk lange mouwen. Dat laatste bleek achteraf wel een geslaagde aanpassing.

De MDH van de vriendin heeft wel wat kaas gegeten van fotografie dus keken we hem eens heel lief in de ogen waarop hij bezweek en bereid was om en paar fotootjes van ons te nemen. De fotoshoot was heel gezellig met heel wat slappe lachmomenten... Gelukkig wist onze fotograaf ook op het knopje te duwen op iets serieuzere momenten.


                                         even bladeren in de nieuwste 'La maison Victor'



klinken op het nieuwe jaar


ook de kleinste man van de vriendin wou letterlijk en figuurlijk 'in the picture' staan.


en toen klikte de MDH misschien beter niet op het knopje...