Een candydress waar wél wat werk aan was...

Als ik mijn laatste blogposts bekijk, werd hier de laatste tijd blijkbaar voornamelijk aan 'selfish sewing' gedaan. Toen ik de kast van de oudste dochter vorige week opentrok, besefte ik dat het hoog tijd was om opnieuw aan 'social sewing' te gaan doen. De 8 jaar oude dochter zit inmiddels in het derde leerjaar en heeft het niet meer zo begrepen op jurken met een hoog prinsessengehalte. Het is dan ook niet meer zo evident om voor haar eender welk jurkje te naaien. Het lijkt wel of de tienerfase stilaan zijn intrede doet...

Ik ging bijgevolg op zoek naar een een patroon dat eerder 'sporty' oogt en een stof die comfortabel zit.
Ik kwam uit bij de candyjurk van La Maison Victor (een patroon dat hier al enige tijd stof lag te vergaren in mijn kast) en botste bij Veritas op een sprankelende sweaterstof. In mijn hoofd de perfecte mix en match en bovendien leek het er op dat dit naaiprojectje ook nog eens in een handomdraai gerealiseerd zou zijn. Je hoort me al komen...

Alles liep (aanvankelijk) echt vlot. Ik diende uiteraard wel wat aanpassingen te doen om de normaal zomerse candyjurk winterproof te maken. Ik verlengde de korte zomermouwtjes tot lange mouwen (aan de hand van een bestaand kleedje van de dochter) en maakte de jurk ook een 6-tal cm langer. Ik voegde ook aan de hals- en neklijn 1 cm naad toe om deze vervolgens netjes te overlocken, naar binnen te slaan en nadien te overstikken. Tot bij de allerlaatste steek liep het naaiproces vlot en op een avondje was het kleedje dan ook gefixt.

De volgende ochtendstond had helaas geen goud in de mond want toen ik de jurk (met enige fierheid) over de dochter haar hoofd wou trekken, bleek dit laatste onmogelijk. Ik had me blijkbaar toch wat mispakt aan de rekbaarheid van de sweaterstof. De dochter haar eerder flikkerende oogjes bij het zien van de jurk werden al snel dof en de teleurstelling was op haar gezicht af te lezen. Mijn hoofd liep rood aan maar mijn radarwerk begon wel op volle toeren te draaien. De mooi afgewerkte neklijn (waar ik eerder zo trots op was) werd losgetornd en ik besloot een druppelvormige insnijding te maken in het achterpand. Ik werkte de druppel af met een belegje, stikte er een rekbaar touwtje tussen en bevestigde een knoopje. Het heeft me dus zeker een halve dag meer werk gekost (inclusief denkwerk) maar nu ben ik best blij met het resultaat. Wat mij betreft is deze rugfantasie toch nog een leuk extraatje geworden en we hebben ook weer bijgeleerd.

Nu zit de jurk als gegoten (ik maakte maatje 128 voor mijn skinny 8-jarige dochter) en gaat ze vlotjes over het hoofd. Ik pimpte de jurk door letters te tekenen op een opstrijkbare glitterfolie van verbazingwekkend goede kwaliteit (Hot -Fix Deco Fashion) die ik eveneens vond bij Veritas. Het lijkt wel of de letters in de stof zitten.

Ondanks de strubbelingen zal de candyjurk deze winter nog vaak in elkaar gezet worden, maar volgende keer check ik toch eerst even de rekbaarheid van de stof ;-)!

En onze 9 weken oude Oliver wou ook graag even poseren!