Rudolf

Het was hier eventjes stil op mijn blogje, maar dat betekent niet dat hier de voorbije weken niet naarstig genaaid werd voor de feestdagen. Helaas legde de kerstman voor mij een pakje vol met ziektekiemen onder de kerstboom waardoor het bloggen even uitbleef...

Ik ben helemaal mee met de goud - en glitterhype en bijgevolg mochten de feestoutfits van de meisjes dit jaar gerust sprankelen. Bij bambiblauw kocht ik een tijdje terug een bruin en blauw stofje met elandjes (en metgezellen) en gouden boompjes erop. Rokjes zouden het worden. Ik koos opnieuw voor het rokje 'Lotte' uit 'Zelfgemaakte kleertjes 3' en werkte de zakjes af met gouden paspel. Ik vond het jammer dat ik nog behoorlijk veel van deze prachtige stofjes over had, na het maken van de rokjes, maar helaas net niet genoeg voor nog een volwaardig kledingstuk. Een nachtje slapen kan echter wonderen doen en toen ik de volgende ochtend door de 2de stof voor durf-het-zelvers bladerde ging er plots een lampje branden. Een combinatie van de glittertrui en de combitrui van katoen en tricot leek zo voor de hand te liggen. Mijn stofresten zouden opgebruikt worden en als bij toeval vond ik bij Stoffen Van Leuven een glittertricot die exact dezelfde goudtint had als de rokjes.

Ik vond het een plezier om de truien in elkaar te zetten maar heb toch een enkele bemerking: voor de oudste dochter maakte ik een 128 die onmiddellijk perfect zat en voor de jongste telg maat 122 die alles behalve perfect zat. Hij zat wat te ruim maar was vooral veel te breed aan de schouders terwijl de schouderbreedte van mijn meisjes niet zo erg verschilt. Ik legde bijgevolg beide patronen op elkaar en het lijkt erop dat maat 122 breder is aan de schouders dan maat 128... De trui werd bijgevolg *grmbl* opnieuw uit elkaar gehaald en versmald aan de schouders ...

Het sprak voor zich dat deze gouden tenuekes op de voorzijde van het kerstkaartje zouden prijken en bijgevolg werd mijn woonkamer omgetoverd in een mini fotostudio: een donsdeken werd op de grond gelegd, rudolf - die normaal de wacht houdt op de schouw - werd naar beneden gehaald en op kushoogte van de meisjes in de muur genageld en na een foto of 100 was ik relatief tevreden (mijn meisjes - die intussen kramp hadden in zowel benen als lippen - net iets minder :-)). Vervolgens werd een effect van het fotoprogramma pixlr-o-matic (gratis op het net) op de foto geplaatst en klaar was het kerstkaartje. Ik daarentegen was nog niet lang niet klaar want, aja, ik wou uiteraard ook nog enkele fotootjes met details voor op mijn blog maar de meisjes hebben denk ik op dat moment voor het eerst echt gevoeld wat het woord 'haten' betekent in deze toch wel vreedzame periode :-). De buit van de detailfoto's is dus maar povertjes. Zoals jullie kunnen zien, was gelukkig de jongste dochter nog omkoopbaar.

En ook op de achterzijde van het kerstkaartje maakte Rudolf het mooie weer...
Ik wens jullie...