Happy birthday Mom! #eensjakosjbegot#versaversa #k-bas#kurkleer #mijndesignertas

Terloops vroeg ik haar wat ze wenste voor haar verjaardag. Ik luisterde maar met een half oor want steeds weer luidt het antwoord dat ze helemaal niks hoeft waarop mijn zus en ik dan maar besluiten om een restobon te halen. Het is namelijk niet omdat de mama dagelijks de lekkerste gerechten uit haar potten en pannen tovert dat ze zelf niet graag culinair in de watten wordt gelegd.

Deze keer verliep het anders en verbaasde ze met: "een sjakosj!" - een sjakosj ?!? - "Ja, een handgemaakt exemplaar, zo eentje waar zowel mijn roman als I-pad in past zodat ik ze kan meenemen op reis." - Is that all ?!? - 
Het angstzweet brak me al uit vooraleer ik aan het verjaardagscadeau begon maar of je nu vijf of vijfendertig (+2) bent, een moeder wil je niet teleurstellen.

Het motto van Pippi Langkous indachtig - Ik heb het nog nooit gedaan dus ik denk dat ik het wel kan -  verdiepte ik mij in de wondere wereld van de handgemaakte handtas; in dit geval de Versa Versa uit mijn designertas. Deze tas leek me gezien de afmetingen (28 x 22 x 7 cm) perfect te beantwoorden aan de eisen van mijn speciale klant en ziet er bovendien nog leuk uit ook.

Ik liet haar snuisteren op de site van k-bas en ze kwam uit bij het croco zilveren kurkleer want deze stof zou perfect passen bij de schoenen die ze zou meenemen naar het zonnige zuiden. Ik wou haar nog overtuigen om contrast aan te brengen door de flap in naturel croco kurkleer uit te voeren but she made up her mind. Een volledig zilveren crocokurkleer k-bas zou het worden!
Dankzij het uniek design van de tas is geen man overboord want de afneembare flap zorgt ervoor dat je steeds een nieuwe flap kan aanritsen wanneer je moeder het maar in haar hoofd haalt ;-). Dit maakt deze tas extra speciaal en zorgt ervoor dat je naar hartelust kan mixen en matchen. Ideaal voor mensen met een uitgebreide garderobe. Helaas ben ik een fotootje vergeten te nemen van de achterzijde van de handtas om te bewijzen dat ik wel degelijk de moeite nam om er een rits in te zetten.

So far, so good... Nu moest ik die sjakosj nog in elkaar krijgen en al het juiste materiaal verzamelen. Gelukkig stond Mieke van k-bas (dé webshop voor tassenmateriaal) me met raad en daad bij. Via de handige chatfunctie op haar site biedt ze je de EHBhandtassen (en nog zoveel meer) want wist ik veel wat holnieten, skischoenlussen, zeilringen, ... zijn en wat deze termen in hemelsnaam te maken hebben met een handtas! Daarnaast deed ik zelf ook nog wat opzoekwerk naar hoe je bijvoorbeeld een magneet mooi bevestigt en hoe je probleemloos  rivetten (of holnieten) aanbrengt in een tas.
Die 'bijscholingen' en tips & tricks van Mieke hebben me uiteindelijk probleemloos door mijn project geloodst.

Uiteindelijk koos ik voor de holnieten (rivetten) en niet voor de skischoenlussen of tassenklemmen om de schouderriem aan de tas te bevestigen. Voor het hengsel baseerde ik me trouwens niet op de beschrijving uit het boek "mijn designertas" maar nam ik mijn eigen handtas als rolmodel. Ik knipte vier lange stroken van +/- 60 cm en lijmde ze twee aan twee op elkaar om ze vervolgens nog eens door te stikken langs de zijlijn. Met de gaatjesknipper maakte ik een 5-tal gaatjes zodat mijn moeder zelf de lengte kan beslissen van de riem.

Apetrots was ik toen de tas helemaal voltooid was. Een dankwoord is hier dus meer dan op zijn plaats: "Bedankt, mam,  om mij nu nog steeds uit te dagen en me mijn grenzen te laten verleggen. ;-) Happy Birthday!"



Dit fotootje kreeg ik trouwens toegestuurd van de vakantieganger:

Herfst...het liefste zou ik in mijn chocomelk kruipen of... in mijn Jasper sweater dress

Hoewel ik een echt mooi-weer-mens ben en dol ben op blote-benen-weer weet ik het elk jaar opnieuw te appreciëren wanneer je plots door het bos de bomen weer ziet.
Ik hou van de herfst. Niet van de regen of van de koude maar wel van de regen die tegen het raam tikt terwijl ik mijn tenen warm aan het haardvuur.
Ik hou van de blaadjes die van groen naar goud kleuren, van een terrasje in een flauwe novemberzon, de geur van bos in mijn neus. Een lekker warm bad en vervolgens met een boek en deken op de bank.
Herfst... Het gevoel dat je in een warme kop chocomelk wil kruipen... Je snapt wel wat ik bedoel.

Momenteel rijzen de sweaterjurken (net) als (de) paddestoelen uit de grond en ook daar hou ik van;  zowel van de paddestoelen als van de comfortabele cosy jurk waar je een seizoen lang wil in wonen.

Vorig jaar al printte, knipte en plakte ik het patroon van de Jasper sweater dress en verzette ik hemel en aarde om voldoende van de stof die ik op het oog had voor dit project te bemachtigen (met dank aan de stoffenkamer in Gent). Blijkbaar vond ik dit al arbeidsintensief genoeg want de jurk zelf kwam niet tot leven. Nu de sweaterdress in opmars is, kon ik mijn huzarenstukje van weleer niet langer negeren. 

Blij als een kind ben ik ermee en had ik geweten dat het knip- en plakwerk meer tijd in beslag nam dan het daadwerkelijk in elkaar zetten van de jurk, had ik nooit zolang gewacht.  Zowel de kraag als de zakjes verdienen vele hartjes... Ik denk dat ik meteen een tweede exemplaar in mekaar draai.

mijmeren met candy #Indiansummer #candydress #LMV

Nazomer, oudewijvenzomer of Sint-Michielszomer... Wat mij betreft maakt de benaming weinig uit zolang die 'Indian summer' - de term die volgens mij het meeste tot de verbeelding spreekt - zijn intrede maar doet. Nog even de laatste zonnestralen vangen terwijl we de winter het allerliefst heel ver voor ons uit schoppen. Nu de zon beloofd heeft nog even in ons land te vertoeven, profiteer ik van de gelegenheid om nog een laatste zomernaaisel aan jullie te presenteren. De foto's doen me mijmeren over Italiaanse zomeravonden, late night barbecues, opwaaiende zomerjurken,...

De candy jurk van LMV, in feite een echte zomerjurk, werd ten huize Madelief vreemd genoeg tot voor deze zomer enkel in winterversies uitgevoerd waarvan slechts ééntje twee jaar geleden de blog bereikte. De toenmalige editie was niet bepaald a walk in the park, maar deze keer walste ik vlot door het project heen.



De junglestof - eveneens van LMV - was er eentje die al geruime tijd naar mij lag te knipogen vanuit mijn stoffenkast maar op één of andere manier was ze steeds te mooi om mijn schaar in te laten verdwalen. De dochter hakte de knoop gelukkig voor mij door toen ik haar liet snuisteren in mijn stoffenvoorraad. Net als vorige keer werkte ik de jurk - dus niet zoals wordt voorgeschreven - netjes af. Voor de gedubbelde mouwtjes gebruikte ik haar heldere uitleg.

Mijn missie bleek geslaagd... Het was het perfecte patroon in de juiste stof want het werd de meest gedragen zomerjurk van het voorbij jaar!

Mona & Nanöo = perfect duo!

Enkele maanden geleden werd ze 10 jaar. Of we ze nu al officieel als een tiener mogen beschouwen, laat ik in het midden. Puberstreken zijn - thank God - nog ver weg maar tienerallures zijn er des te meer. Zo date zij steeds vaker met de spiegel, ontwaar ik af en toe een vleugje parfum als ze voorbij wandelt en krijg ik steevast "chill, mam" naar mijn hoofd geslingerd als ik mij druk maak om niks. Van 'hangjongere' is voorlopig nog geen sprake want ze barst van de energie: 's morgens springt ze al zingend en dansend het bed uit - tot groot jolijt *ahum* van diegenen die 's morgens graag rustig ontwaken - om er 's avonds op dezelfde manier in te duiken.



Ook in de kleerkast is een kleine revolutie aan de gang. Kleertjes die 'te popperig' ogen verhuizen eensklaps naar de kast van de jongere zus die ze -voorlopig nog - heel dankbaar aanneemt. Toen ik haar het monarokje - het nieuw gratis patroon van Emma & Mona - toonde, werd ik vriendelijk verzocht om het rokje helemaal bovenaan mijn naailijstje te plaatsen. Ik tekende de 10 jaar uit voor de smalle dochter en deze zit als gegoten. Een dikke dankjewel aan Griet voor het gratis patroon!

Het rokje vroeg om een leuk T-shirt en ik besloot de nanöotop uit te testen. Ik bestelde het 'Maman et fille-pakket' dat zowel het patroon van de top als van de jurk voor moeder en dochter bevat. Ik maakte de '9/10 jaar' die de dochter nog voldoende bewegingsruimte geeft om haar dans- en musically moves - help! - uit te voeren.  De top werd wel een heel stuk verkort opdat het rokje nog zichtbaar zou zijn. Om het contrasteffect in de mouwtjes van de top te creëren, gebruikte ik gewoon de binnenkant van de stof. Ik ben alvast blij dat ik het uitgebreide pakket bestelde want het kriebelt om alle mogelijkheden van dit patroon uit te proberen nu de eerste ervaring zo vlekkeloos verliep.

Voor zowel de rok als de top gebruikte ik een froy & dindstofje van de stoffenkamer in Gent. bezochten jullie intussen de geweldige nieuwe locatie al?

Jungle fever part 1 #solisdress#sofilantjes

"Of ik het zou zien zitten om eens samen te stikken"...

Deze vraag kreeg ik enkele maanden terug van een mama van een vriendinnetje van de jongste dochter. Via facebook had ze de solis dress van Sofilantjes opgemerkt en sindsdien liet de jurk haar niet meer los. Met veel plezier ging ik in op haar vraag aangezien deze jurk ook ergens op mijn eindeloze 'to-sew list' stond.

Deze zomer lukte het om een naaidatum te prikken. Hoewel het nog steeds vakantie was, kwam de leerkracht al even in mij naar boven. Ik dwong mezelf om de avond voor haar komst de jurk al eens uit te proberen opdat ik de verlangende mama optimaal zou kunnen begeleiden. De jurk - die slechts een 3-tal uur van je tijd vraagt (inclusief patroon uittekenen en stof knippen) - werd hier nog dezelfde avond met veel gejuich onthaald bij de jongste en met smekende ogen bij de oudste... Dit patroon ruikt gewoon naar bandwerk. Intussen hebben dan ook niet alleen mijn dochters en het vriendinnetje maar ook enkele nichtjes dezelfde jurk in hun kast hangen.

Voor het rokgedeelte van de jurk heb je de keuze tussen een rok met plooitjes of een immens zwierige cirkelrok. Ik hoef je niet te vertellen voor welke optie mijn dochters gingen...

De stof vond ik bij Stoffen Van Leuven in Wetteren en trok meteen mijn aandacht aangezien ik toch wel gebeten ben door de 'jungle fever'.

Tijdens het schrijven van deze blogpost komen mooie herinneringen bovendrijven aan een zalige fietstocht langs de Leie (waar de fotootjes genomen werden) en een bijzonder leuke naaidate waarbij het getetter (al dan niet aangewakkerd door het het intussen leegmaken van een fles rosé) de tonen van de naaimachine overtrof. 

'Helen' in Waterloo #LMV#DeleeuwvanWaterloo

De lente is in het land en dat hebben we niet geweten...
Vorig jaar vierden we op 1 mei de communie van de jongste dochter onder een stralende zon. Dit jaar trokken we met het gezin naar Waterloo (eigenlijk Eigenbrakel...) om er - na 226 treden -  in de schaduw van de leeuw dekking te zoeken voor de schrale wind die ons om de oren waaide.
Het enige lichtpuntje in deze miezerige tijden is dat de Helen Vest - die ik onlangs maakte en waarvan ik dacht dat ze pas volgende herfst uit de kast zou komen-  mij al veelvuldig heeft kunnen verwarmen.

Het is de allereerste jas uit mijn 'naaicarrière'. Het naaien van een jas leek mij op één of andere
manier te hoog gegrepen. Toen ik dit exemplaar in de nov-dec 2016 editie van LMV zag, besloot ik  de brug, die me aanvankelijk te ver leek, over te steken. Niet alleen het patroon maar ook de stof waarin de jas gepresenteerd werd, sprak tot mijn verbeelding.  Ik kopieerde dan ook het volledige plaatje. Mijn fobie bleek trouwens volledig ongegrond want de jas zat best snel in elkaar zonder onverwachte kuilen of obstakels!

Gelukkig compenseerde ons uitstapje naar De Leeuw van Waterloo het typisch Belgische weertje. Het was een bijzonder geslaagd uitje met de kinderen. De beklimming naar de leeuw vonden ze geweldig maar het daaropvolgend bezoek aan het museum zagen ze aanvankelijk minder zitten.  De slag van Waterloo is uiteraard een ver-van-hun-bed-show maar het 'Mémorial' - het nieuwe museum - wist via een impressionante 4D film de historische slag toch voor hen tot leven te wekken. Ze waren erg onder de indruk, de jongste helaas 's avonds ook nog in haar bedje... Intussen zijn de beelden geduid en verwerkt en hebben ze alweer een vleugje geschiedenis meegekregen, ook al is deze niet altijd even fraai...

   

Hoewel ik heel blij ben met mijn nieuwe jas, mag ze wat mij betreft nu definitief aan een zomerslaap beginnen. Laat de zon maar komen!





verliefd op Aster #Asterjurk#LMV#destoffenkamer

Ik hoef jullie 'Aster' wellicht niet meer voor te stellen. Gans naaiend Vlaanderen, op een enkeling na, viel voor zijn charmes. Wekenlang kon je hem via allerlei facebookgroepjes en naaiblogs bewonderen in allerlei gedaantes. Hoewel ik bij de eerste aanblik al viel voor zijn eenvoud en gestroomlijnde vormgeving liet ik de anderen eerst proeven en stelde mijn genot nog even uit. De vrouwen die hem uitprobeerden ontdekten dat Aster ook wel 'zijn mindere kantjes' had. Ik nam de aanmerking zorgvuldig in mij op en maakte hem pas enkele weken geleden het hof.

 

Ik zette Aster naar mijn hand door van een top een jurk te maken zoals ik eerder deed bij de dustytop. Ik had mijn huiswerk goed gedaan en volgde de tip om voor de kraag hetzelfde patroondeel te gebruiken voor zowel het voor- als achterpand op.



Aangezien het patroon eerder wijd is in de taille en ik een aansluitende jurk wou, versmalde ik het patroon ter hoogte van de taille een heel stuk. Dankzij de sweaterstof, die ik vond bij de stoffenkamer in Gent, zit ze nog ongelooflijk comfortabel ook.

 



Aster zal nog vaak ge(s)maakt worden, zowel in de gedaante van een jurk als van een trui <3!

Patroon: https://www.lamaisonvictor.com/2016/04/27/aster-trui-video-tutorial/

Small things sweater #matchingoutfitsmatchingminds#selfishsewing#timelessbeauty



Twee weken geleden besloten madeliefman en ik er een weekendje op uit te trekken naar Tongeren. Alle ingrediënten om er een geslaagd valentijnsweekend van te maken, waren aanwezig (als we de sinutab forte, die ik wat vaker nam dan voorgeschreven om mezelf op de been te houden, buiten beschouwing laten).

Tongeren stond al een tijdje op onze bucket list. Niet het oergezellige oude stadsgedeelte, de impressionante antiekmarkt op zondagmorgen, de mastodont van een basiliek of de man met de megamoustache (Ambiorix nvdr), maar wel het Gallo-Romeins museum - een verrassend groot museum in deze kleine stad -  deden ons naar deze Limburgse parel afzakken. Op dit moment kan je daar, naast de boeiende permanente tentoonstelling, genieten van de schitterende tijdelijke tentoonstelling 'Timeless beauty'. Het is een tentoonstelling voor al wie van geschiedenis, fotografie en/of vrouwelijk schoon houdt (ik hoef je denk ik niet te vertellen wiens plan dit weekendje was ;-)).

Aangezien de 'hubby' ;-) zich in het museum 3 uur lang kon vergapen aan zowel Romeinse als hedendaagse schoonheden besloot ik dat hij dit jaar geen extra valentijnscadeautje meer nodig had in de vorm van een valentijnstrui (zie blogpost vorig jaar), maar ik des te meer! Bijgevolg eiste ik de stof, die gereserveerd was om er een 'Titus' voor hem uit te naaien, helemaal zelf op nadat ik het boek "Matching outfits, matching minds" van Eef Theys aankocht. Eén blik op de achterflap was voldoende om mij te doen zwichten voor de trui die daar gepresenteerd wordt. Ik deed wel niet aan 'matching', maar wel aan 'selfish' sewing ;-). Ik nam mijn confectiemaat en deze zit perfect. Ook de andere patronen uit het boek zullen binnenkort nog onder de loep genomen worden want wat mij betreft staat in dit boek heel veel schoons bij elkaar.

Afgaand op de reacties van mijn 17-18-jarige leerlingen is dit patroon duidelijk generatieoverschrijdend en straalt het misschien ook wat 'timeless beauty' uit. Toen ik nl. de les binnenwandelde met deze trui vroegen ze me of ik de les Nederlands niet voor één keertje kon vervangen door een naailes want ook zij wilden er zo wel eentje....

Ook madeliefman vond hem mooi, maar toen hij aarzelend aangaf dat ik hiermee kon concurreren met de modellen uit de tentoonstelling, kon ik werkelijk alleen maar met mijn ogen rollen...