kerstharlequin

Ik loop wat achter met mijn blogberichtjes... Ik moet mijn kerstoutfit nog bloggen terwijl mijn nieuwjaarsjurk hangt te wachten op de kapstok om vanavond aangetrokken te worden. De kleertjes voor de kinderen kregen ook dit jaar weer voorrang en meestal blijft daardoor weinig of geen tijd meer meer over om voor mezelf iets in elkaar te zetten. Toch moest en zou ik dit jaar iets zelfgemaakt dragen met kerst. Het zou dus een heel-snel-klaarprojectje worden. De 'Harlequin' uit 'La Maison Victor' leek me daarom de juiste keuze. Ik nam heel nauwkeurig mijn maten op en tekende het patroon uit. Bij de eerste pasbeurt voelde ik me werkelijk een patat in een zak. Bijgevolg werd een kleinere maat uitgeknipt maar toch bleef het rugpand veel te los zitten naar mijn smaak. Ik las eerder bij haar dat zij achteraan 2 nepen stikte in het rugpand om dit probleem te verhelpen... Goed plan! Ben heel blij met de jurk en de getroffen aanpassingen. Het patroon is een blijvertje. De stof vond ik bij de stoffenkamer in Gent.

Madeliefman werd gebombardeerd tot fotograaf maar hij vond dat ik er op onderstaande foto's nogal 'samengeperst' uitzag (Euh?!  is dit nu een eufemisme voor 'kort en dik'?). Hij verzekerde me er wel van dat de realiteit anders is (Ja, ja, zal wel!).

  

Ik liet het hier niet bij en eiste een tweede fotoshoot (toch even checken of die realiteit wel degelijk anders is) en aangezien een verwittigde vrouw er 10 waard is, werden 2 voornemens gemaakt: buik intrekken en handen in de taille!

               

          

Dat ziet er beter uit maar ik kan toch moeilijk de hele tijd mijn buik intrekken en met mijn handen in mijn zij lopen hé... Eén goed voornemen voor het nieuwe jaar is alvast gemaakt... een trinny & Susannah kopen (hahaha)!

Ik wens jullie alvast een 'complexloos' jaar en een mooie overgang van oud naar nieuw!

Tot in 2015!xxx

Rudolf

Het was hier eventjes stil op mijn blogje, maar dat betekent niet dat hier de voorbije weken niet naarstig genaaid werd voor de feestdagen. Helaas legde de kerstman voor mij een pakje vol met ziektekiemen onder de kerstboom waardoor het bloggen even uitbleef...

Ik ben helemaal mee met de goud - en glitterhype en bijgevolg mochten de feestoutfits van de meisjes dit jaar gerust sprankelen. Bij bambiblauw kocht ik een tijdje terug een bruin en blauw stofje met elandjes (en metgezellen) en gouden boompjes erop. Rokjes zouden het worden. Ik koos opnieuw voor het rokje 'Lotte' uit 'Zelfgemaakte kleertjes 3' en werkte de zakjes af met gouden paspel. Ik vond het jammer dat ik nog behoorlijk veel van deze prachtige stofjes over had, na het maken van de rokjes, maar helaas net niet genoeg voor nog een volwaardig kledingstuk. Een nachtje slapen kan echter wonderen doen en toen ik de volgende ochtend door de 2de stof voor durf-het-zelvers bladerde ging er plots een lampje branden. Een combinatie van de glittertrui en de combitrui van katoen en tricot leek zo voor de hand te liggen. Mijn stofresten zouden opgebruikt worden en als bij toeval vond ik bij Stoffen Van Leuven een glittertricot die exact dezelfde goudtint had als de rokjes.

Ik vond het een plezier om de truien in elkaar te zetten maar heb toch een enkele bemerking: voor de oudste dochter maakte ik een 128 die onmiddellijk perfect zat en voor de jongste telg maat 122 die alles behalve perfect zat. Hij zat wat te ruim maar was vooral veel te breed aan de schouders terwijl de schouderbreedte van mijn meisjes niet zo erg verschilt. Ik legde bijgevolg beide patronen op elkaar en het lijkt erop dat maat 122 breder is aan de schouders dan maat 128... De trui werd bijgevolg *grmbl* opnieuw uit elkaar gehaald en versmald aan de schouders ...

Het sprak voor zich dat deze gouden tenuekes op de voorzijde van het kerstkaartje zouden prijken en bijgevolg werd mijn woonkamer omgetoverd in een mini fotostudio: een donsdeken werd op de grond gelegd, rudolf - die normaal de wacht houdt op de schouw - werd naar beneden gehaald en op kushoogte van de meisjes in de muur genageld en na een foto of 100 was ik relatief tevreden (mijn meisjes - die intussen kramp hadden in zowel benen als lippen - net iets minder :-)). Vervolgens werd een effect van het fotoprogramma pixlr-o-matic (gratis op het net) op de foto geplaatst en klaar was het kerstkaartje. Ik daarentegen was nog niet lang niet klaar want, aja, ik wou uiteraard ook nog enkele fotootjes met details voor op mijn blog maar de meisjes hebben denk ik op dat moment voor het eerst echt gevoeld wat het woord 'haten' betekent in deze toch wel vreedzame periode :-). De buit van de detailfoto's is dus maar povertjes. Zoals jullie kunnen zien, was gelukkig de jongste dochter nog omkoopbaar.

En ook op de achterzijde van het kerstkaartje maakte Rudolf het mooie weer...
Ik wens jullie...

Thurlow trousers alias 'de foefelbroek'

Vorig jaar, deze tijd, startte ik in de stikles een naaiprojectje op waar ik al geruime tijd naar uitkeek. Ik zou mezelf eens verwennen met een allereerste zelfgemaakte broek. Over het patroon hoefde ik niet lang na te denken: de 'thurlowtrousers' zou het worden. Ik zag me in gedachten al flaneren... :-)

Ik wist dat het geen makkie zou worden maar onder het motto 'no mountain too high, no river too deep' begon ik met heel veel goede moed aan dit project, maar al snel zakte deze me heel diep in mijn schoenen. Noch de patroonbeschrijving, noch de vorm van de tailleband als de matentabel klopte! Er zat dus niets anders op dan de patroonbeschrijving overboord te gooien en de naai-instructies van de juf stap voor stap te volgen, de tailleband te hertekenen en het patroon volledig opnieuw over te nemen, weliswaar TWEE maten kleiner :-)!
Kortom, er werd dus heel wat bloed, zweet en tranen vergoten waardoor de broek, die eigenlijk voor de winter bedoeld was, pas in de lente definitief vanonder de machine rolde. Ook de naaijuf was zichtbaar opgelucht want ze kon het niet laten om elke keer als ze mij in de naailes 'met naald en draad' bijstond het woord 'foefelbroek' te laten vallen.

Dit jaar, zelfde tijd, kan ik eindelijk flaneren in mijn wollen foefelbroek. Ik ben heel blij met het resultaat: ze zit als gegoten, voelt goed aan, ze kan me echt wel verwarmen bij de huidige temperaturen buiten en madeliefman vindt ze sexy :-). Toch vrees ik dat ik ze, ondanks dit alles, niet nog een keer in elkaar steek tenzij mijn goede voornemen voor volgend jaar, nl. wat meer geduld oefenen, mij hier toch anders doet over denken...

  

   

Patroon: Thurlow trousers
Stof: de stoffenkamer (Gent)

Zoekertje: Wie kan me helpen?

Voor de oudste dochter had ik (zoals jullie in vorig bericht konden zien) de Julia sweater in de tricotstof Birds & Flowers gemaakt. De jongste dochter had ook graag zo een exemplaar gehad maar bij het knippen gisterenavond merkte ik dat ik net niet voldoende heb om nog het achterpand uit te knippen... Deze morgen ben ik onmiddellijk een zoektocht gestart om ergens nog deze prachtige stof te bemachtigen maar helaas is ze nergens meer voorradig.

Is er iemand die nog een half metertje liggen heeft en het niet meer nodig heeft? Uiteraard zal ik jullie vergoeden.

Alvast heel erg bedankt!

Lies

Een streepje zilver, een vleugje goud

De oudste dochter is gegroeid, zoveel is zeker! Ik kreeg enkele weken terug dan ook een lichte paniekaanval toen ik merkte dat hierdoor zowat haar volledige wintergarderobe te klein geworden was. De kast van de jongste dochter daarentegen is heel goed gevuld want zij hangt met heel veel plezier de te klein geworden kleedjes van grote zus in haar kleerkast en slaagt er elke keer weer in (met haar smekende oogjes) ook in de prijzen te vallen als ik eens probeer enkel iets voor de oudste dochter te naaien... De outfit van dochter 1, die jullie op onderstaande foto's zien, staat bijgevolg ook op dochter 2 haar verlanglijstje;-)

Ik maakte de populaire Julia sweater van Compagnie-M in een tricot dat ik vond in de Stoffenkamer in Gent. Het is wel een lichte tricot waardoor je deze tijd van het jaar nood hebt aan een truitje eronder (dat je even ziet piepen op de foto onderaan de rechtermouw). Toen ik het stofje in handen kreeg, wist ik gewoon dat het bestemd was voor de oudste dochter. De lieflijke print past wel bij haar gevoelige en zachte karakter. 

Het rokje is het a-lijntje voor meisjes uit het boek van Madame Zsazsa, maar ik voegde een stolpplooi toe en twee flapzakjes die ik afwerkte met een goudzilveren paspel. Nooit eerder gebruikte ik voor dergelijk rokje een tricotstof maar ik weet nu al dat ik het nog vaak zal doen in de toekomst. De dochter vindt dat het rokje fantastisch zit (zonder ritsjes, knoopjes enz...). Ik gebruikte een stevige tricot van punta di roma die ik vond bij Liesellove (een webshop met alleen maar heerlijke stofjes).

 Nu op naar de volgende outfit zodat haar kastje opnieuw gevuld geraakt!

Hij kwam, hij kwam... de lieve goede sint

Terwijl Sinterklaas nog volop aan de voorbereidingen bezig is, heeft Sint-Maarten bij ons de daken al getrotseerd en is zwarte piet al door de schoorsteen gepasseerd.

Bij ons in de familie wordt er wel eens geklaagd dat de kasten van de kinderen/kleinkinderen uitpuilen van het speelgoed terwijl ze zich vaak blij maken met een dode mus. Hierdoor is het niet altijd evident om nog een passend cadeau te vinden.
Daarom werd er beslist dat de Sint hier dit jaar achter de naaimachine zou kruipen om voor de metekindjes een nuttig en draagbaar cadeau te maken :-)

Voor het oudste metekindje maakte ik een 'Charlie' uit een tricotstofje dat ik al geruime tijd in de kast liggen had en ooit aankocht bij Stoffen Van Leuven;

Voor het grootste en kleinste nichtje van de familie werd een mini- en maxi-exemplaar in elkaar gezet naar het patroon 'Lotte' uit het gloednieuwe boek 'Zelfgemaakte kleertjes 3' van Catharine Deweerdt. Ik viel als een blok voor dit rokje toen ik in de boekenwinkel het boek doorbladerde.
Ik paste wel een paar dingen aan:

• Ik gebruikte paspel i.p.v. een biais te maken van een strook stof om de zakjes af te werken. Hoe je een zakje mooi afwerkt met paspelband wordt haarfijn (met fotootjes) uitgelegd bij haar.
• Ik fronste het voorpand enkel tussen de zakjes en niet over het gehele voorpand omdat ik bang was dat de zakjes zouden verdwijnen in het rokje en bijgevolg niet zo mooi tot hun recht zouden komen (het gaat net zo bij de lotta dress van Compagnie-M).
• Ik bevestigde de tailleband aan het rokje zoals Madame Zsazsa het ons aanleerde in haar boek 'Allemaal rokjes' op p. 44 (de gemakkelijke tailleband) zodat de naden onzichtbaar zijn.           

Ik gebruikte voor de rokjes opnieuw het roodkapjesstofje van bambiblauw (dat jullie hier al eerder konden zien) aangezien dit duidelijk in de smaak viel bij de nichtjes na het zien van het jurkje van mijn jongste dochter.

De meisjes waren heel blij met hun pakje... 

Bedankt Sint! Tot volgend jaar!

Roodkapje en de wilde dieren

Het heerlijke weertje van het voorbije weekend lokte ons naar buiten om een sprookjesachtige herfstwandeling te maken. Een sprookjeswandeling vraagt om sprookjesachtige outfits of was het nu net omgekeerd :-)

Toen ik het roodkapjesstofje van 'Timeless Treasures' deze zomer zag voorbijkomen in de webshop van bambiblauw was het liefde op het eerste gezicht. Het stofje werd stante pede in mijn digitale winkelkarretje gedropt en werd heel snel omgetoverd in een jurkje voor mijn jongste meid. Het jurkje is de basisjurk uit stof voor durf-het-zelvers (het blijft een heel dankbaar basispatroon) maar vooraan werden 2 plooien gelegd in het rokgedeelte, een zelfgetekend kraagje werd toegevoegd en het knoopje werd er als finishing touch opgeplaatst. De kleine meid is er dol op - ze kust haar kleedje elke avond - en transformeert als het ware echt in little red riding hood als ze het jurkje om haar lijfje draagt.

De oudste dochter wou niet achterblijven en droomde ook van een dergelijk kleedje in haar kleerkast. Toen ik twee weken geleden een bezoekje bracht aan mijn favoriete stoffenwinkel 'De Stoffenkamer' in Gent zag ik het stofje 'Silent harmony' dat, met de wilde dieren erop, bijzonder goed matchte met het roodkapjesstofje maar toch iets 'volwassener' oogt voor mijn bijna 8-jarige dochter.

Ze vormen een mooi duo en blijkbaar is roodkapje helemaal niet zo bang van de wilde dieren!

Lena voor Linde

Vorig weekend hadden we een brunch met de familie. Hoewel we dit deel van de familie niet heel vaak zien, is het een uitje waar iedereen naar uitkijkt want het gaat er elke keer heel gezellig en hartelijk aan toe. De oudste dochter wou voor deze gelegenheid graag een nieuw jurkje en dit in een zomers stofje. We mochten de voorbije weken genieten van heerlijk nazomerweer dus zag ik er geen graten in om nu nog een zonnig jurkje te maken. Helaas... net de dag van de brunch daalden de temperaturen aanzienlijk, maar dankzij het goede gezelschap en het heerlijke eten werd het toch een 'warme' dag!

Het kleedje dat dochterlief in gedachten had, was de 'Lena' uit 'zelfgemaakte kleertjes' van Catherine Deweerdt. Na 10 'Suzannes' (kleedje uit haar tweede boek) met gemak in elkaar gedraaid te hebben, ging ik ervan uit dat de 'Lena' een net zo gemakkelijk naaiprojectje zou worden. Toch liep het niet zo vlot als verwacht. Het bovenstuk was easy peasy maar toen ik bij het rokgedeelte aankwam, bleken de daarbijhorende tekeningetjes en uitleg in het boek plots Chinees voor mij. Het knopenpad van het bovenstuk loopt namelijk door in het rokgedeelte waardoor je een split moet maken. Dit had ik nog nooit eerder gedaan en daarom besloot ik in eerste instantie om het te laten rusten en raad te vragen aan mijn stikjuf. Zo gedacht, zo NIET gedaan. Iets laten rusten en geduld oefenen, zijn twee kenmerken die helaas niet tot mijn karaktereigenschappen behoren. Ik besloot het net te raadplegen in de hoop filmpjes te vinden die mij op weg zouden helpen. Op die manier kwam ik op de blog van Catherine Deweerdt herself terecht en daar wordt de split nog eens extra grondig uitgelegd aan de hand van fotootjes en werd het rokgedeelte bijgevolgd ook a piece of cake! Heel soms heeft het ontbreken van bovenstaande eigenschappen toch ook wel voordelen.

         

Toen de dochter het jurkje mocht aantrekken, kreeg ze spontaan fotomodelallures. Het fototoestel werd er snel bijgehaald want meestal moet ik smeken om haar op digitaal papier te krijgen...

Genoeg show verkocht! Tot binnenkort!

Lucky number 7

Deze zomer mochten mijn schoonouders een 7de kleinkind in hun armen sluiten. Eentje dat wellicht iets minder over de vloer zal komen aangezien dit meisje - made with love in Namibië - zal opgroeien in Duitsland. Dit betekent uiteraard niet dat dit toekomstige polyglotje minder graag gezien zal worden, integendeel...

Het geboortekaartje werd getekend door de artistieke mama. Toen ik het kaartje in handen kreeg, begon mijn radarwerk op volle toeren te draaien om een geschikt cadeautje te maken tegen het moment dat het kleine 'elfje' Belgische bodem zou betreden.

Het toeval wou dat ik in mijn stoffenkast nog een stofje liggen had van Kokka met neushoorntjes erop. Achteraf bleek dat op het geboortekaartje een zwarte neushoorn werd getekend en dat op het stofje blijkbaar een witte neushoorn staat afgebeeld. Bij deze werd mijn kennis over het dierenrijk ook wat uitgebreid:-). Ik besloot met het stofje een jurkje te maken dat ik nog nooit eerder gemaakt had, maar al enige tijd op mijn verlanglijstje stond: de lottajurk van Compagnie M. Het is misschien wel het leukste kleedje dat ik ooit maakte mede dankzij de glasheldere werkbeschrijving. Eerstdaags wordt deze jurk voor mijn meisjes zeker nog eens in elkaar gezet.

Er werd ook nog een ultrazacht dekentje gemaakt volgens de voor iedereen in blogland bekende werkbeschrijving van Emma en Mona. Het stofje voor het dekentje vond ik op de site van bambiblauw en heet 'story time'. Dit is een wel heel goed gekozen naam want dit stofje riep bij mij inderdaad onmiddellijk het beeld op van een meisje dat 's avonds dicht tegen mama aankruipt, ingeduffeld in een dekentje, om te genieten van een verhaaltje voor het slapengaan. Het elfje op de stof is eveneens zeer toepasselijk omdat het een verwijzing is naar de naam waar 'lucky number 7' voortaan met door het leven moet gaan...

Ik wens het kleine elfje oneindig veel spannende avonturen, maar net zoveel knuffelzachte momenten toe!

op een roze ... kussen

De schoonzus houdt van roze... Hierover bestaat geen twijfel.
Toeval of niet, ze had het geluk mama te worden van twee schattige meisjes waarop ze haar voorliefde voor roze volop kan botvieren.
Dat de saaie bruine kussens die haar zetels ontsierden dan ook een doorn in haar oog waren, is niet verwonderlijk. Ze vond het hoog tijd om deze te vervangen door vrolijke roze exemplaren. Het stofje dat ze hiervoor in gedachten had was 'flock of birds' van Free Spirit. Eerder maakte ik voor haar kleinste poppemie in dit stofje al een kleedje.

De 4 kussens heb ik onderaan voorzien van een rits zodat ze gemakkelijk wasbaar zijn. Dit leek me wel aangewezen met 2 kleine deugnieten in huis. De afmetingen van de kussenslopen knipte ik net zo groot als de kussens (in dit geval 50x50) waardoor ze lekker pof staan. Een gedetailleerde werkbeschrijving vond ik hier.

Ongetwijfeld wanen ze zich op een roze wolk als ze 's avonds languit in de zetel op deze kussens mogen liggen na een zware werkdag! Veel plezier ermee!

laat het 'gezsazsa' beginnen

De voorbije 2 maanden was het hier rustig, heel rustig... Neen, niet in huis met twee jolige meiden fulltime aan mijn zijde, maar wel blog- en naaigewijs.
Op een enkel geboortecadeautje en een aantal simpele snel-aan-en-uitrokjes na voor de nichtjes en mijn meisjes, stond de naaimachine er opvallend stilletjes bij.

Deze eenvoudige rimpelrokjes, met elastiek zoals de meisjes het graag hebben, worden dankzij dit heerlijke nazomerweer nog vaak gedragen. Vroeger maakte ik wel eens de fout de tailleband wat te smal te maken waardoor de rokjes met enig wring- en wroetwerk over de heupen geschoven werden. Nu maak ik de tailleband 4 tot 5 cm breder dan de heupomtrek en schuiven ze als vanzelf over de heupen. Hierbij enkele fotootjes van deze snelle projectjes.

Dit schooljaar hoop ik alvast het 'gezsazsa' van mijn machine wat vaker te horen aangezien ik besloten heb om professioneel een beetje gas terug te nemen. Het doel is: wat meer kwaliteitsvolle tijd met kinderen en man en toch ook wat meer me-time om eindelijk eens wat nieuwe patroontjes uit te testen.  Misschien zit ik dit jaar ook op 'normale' tijdstippen achter de machine en niet steeds nadat het 'spokenuur' zich al heeft aangekondigd!

Tot heel binnenkort!