Warmte in 15 minuten #denietgebreidesjaal

Aangezien wij een gezin zijn dat hoofdzakelijk al fietsend door het leven gaat, investeren wij ruimschoots in hoofd-, hand- en nekaccessoires.  Onze halbank zit volgestouwd met mutsen, wanten en sjaals in alle mogelijke kleuren en uitvoeringen. Tegenwoordig zijn de halve dekens helemaal hip - uiteraard heb ik er ook zo eentje - maar ze zijn niet steeds flatterend als je ze onder een jas wil dragen. Ze doen je namelijk 10 kg dikker lijken en vaak krijg je jouw jas niet meer deftig dichtgeknoopt.

Toen ik op pinterest dit exemplaar voorbij zag komen, duwde ik meteen op de pin it button, klikte meteen door naar de glasheldere tutorial en een kwartiertje later had ik mijn eigen 'DIY no-knit cowl'. Eentje die je boven een jas kan dragen en je heerlijk warm houdt op de fiets. Het heeft weinig zin dat ik de handleiding hier overneem want de fotootjes die jullie daar vinden, spreken voor zich.

Ik volgde de instructies van de handleiding slaafs maar deed 2 kleine aanpassingen:

1. Ik plaatste de drukknop op de andere hoek (zoals jullie kunnen zien op de onderstaande fotootjes)

Als je deze plaatst zoals in de handleiding krijg je een sjaal die je eerder zijwaarts draagt waardoor het ene uiteinde op de rug valt. Eigenlijk is het aangewezen om even te testen voor de spiegel hoe je wil dat jouw sjaal valt en op dat moment de positie van de drukknop te bepalen - en te markeren! - vooraleer je de drukknop eraan naait.

2. Ik paste de afmetingen aan

In de handleiding wordt een lap stof voorgeschreven van 150 cm op 50 cm. Mijn exemplaar heeft een stofbreedte van 140 cm op 50 cm en dit was ruimschoots voldoende om de sjaal mooi te laten aansluiten. Uiteraard dien je rekening te houden met de dikte van je stof (als je een dikkere stof gebruikt zal 150 cm meer aangewezen zijn). Veiligheidshalve kan je het keergat best niet te snel dichtnaaien - ik kan je verklappen dat het mijne nog steeds niet is dichtgenaaid maar dat zie je lekker niet aangezien de naad van deze sjaal in het midden van de binnenzijde loopt ;-) - zodat je naar hartelust kan aanpassen in lengte en breedte naargelang de stof.

Deze sjaal is zo simpel dat werkelijk iedereen hem kan maken en je kan eindeloos variëren met stofjes en sluitingen. Hij hoeft trouwens niet alleen gedragen te worden in combinatie met een jas, maar hij kan ook als leuk extraatje gedragen worden op een kleedje.

Mijn volgende exemplaar is er eentje waarbij ik aan de binnenzijde zal contrasteren met een andere kleur. Uiteraard moet je dan 2 lappen stof gebruiken van 150 (of 140 cm) op 25 cm en kan je de naad niet in het midden van de binnenzijde laten lopen. Het keergat zal je dan in de zijnaad moeten plaatsen. Ook voor de kinderen wil ik er eentje uitproberen.

Oh boy, die halbank zal ik binnenkort moeten inwisselen voor een groter exemplaar ;-)!

Zorgenvriendinnetjes #Bloggersforlife2016

Naast knuffeldoekjes en toilettasjes probeerde ik deze week opnieuw een bijdrage te leveren voor Bloggers For Life door 2 zorgenvriendinnetjes - want hé, wie zegt dat een jongetje niet graag een vriendinnetje heeft om zijn zorgen aan kwijt te kunnen- te naaien.

Aanvankelijk baarden de zorgenvriendjes mij wat zorgen - soms denk ik dat ikzelf ook zo een vriendje zou kunnen gebruiken - aangezien ik mij nooit eerder waagde aan het naaien van een knuffel of iets dergelijks. De naaiangst was duidelijk voor niks nodig want ik heb oprecht genoten van dit naaiproject.

Mijn vreetz'oppers zien er zachtaardig uit in hun roze en muntgroene outfit - I know - waardoor ik koos voor bijpassende lieflijke oogjes. Ik zag deze geborduurde 'kijkers' al meermaals voorbijkomen op pinterest en wou van deze gelegenheid profiteren om ze ook eens uit te proberen.

Hopelijk gaan samen met deze zorgenvriendinnetjes ook de zorgen van de kindjes van de dienst oncologie in het UZ Gent slapen...

Toiletzakjes voor het goede doel in gelamineerde katoen #Bloggersforlife2016

De tweede week van de Bloggers For Life sew-alongactie ligt bijna achter ons. Deze week naaiden we voor de iets oudere kinderen van de afdeling kinderoncologie van het UZ Gent toiletzakjes. 

Toiletzakjes naaien stond al een tijdje op mijn naaibucket list, al vanaf het moment dat ik deze bij haar zag. Ik pinde maar maakte hem dus nu voor het eerst - meteen een 'pin it & make it' projectje erbij ;-) - en dan nog voor het goede doel. 3 vliegen in één klap als je het mij vraagt!

Net zoals de knuffeldoekjes zijn deze zakjes eerder girly, maar aangezien het de bedoeling is dat we aan restverwerking doen, kan ik moeilijk anders met 2 meiden in huis. Ik maakte gebruik van gelamineerde katoen die al jaren stof lag te vangen in mijn naaikast. Ik was wat bang om de stof te verwerken maar het naaien verliep wonderwel vlot. Hopelijk kan ik er 2 meisjes gelukkig mee maken.

Ik ben alvast benieuwd naar wat khadetjes ons in haar volgende Bloggers For Life blogpost zal voorschotelen...

Bloggers for life: het knuffeldoekje

Vier weken lang presenteert Khadetjes op haar blog patroontjes om mee te naaien voor de afdeling kinderoncologie van het UZ Gent. Een initiatief waar je bijna onmogelijk 'neen' tegen kan zeggen. Vorige week vond je op haar blog de glasheldere beschrijving voor het maken van knuffeldoekjes waar eventueel een tut kan aangehangen worden.

Toen ik haar blogpost las, kon ik dus niet anders dan onmiddellijk in actie schieten. Zes knuffeldoekjes naaide ik mij mekaar. Ik zocht leuke katoenrestjes en voorzag ze aan de achterzijde van extra zachte wellness fleece (of onder die noemer werd het me althans ooit verkocht). Ik kan alleen maar hopen dat ik met deze doekjes het leed van de allerkleinsten op de afdeling een beetje kan verzachten.

Sinds vandaag kunnen jullie het tweede patroontje terugvinden op haar blog. Deze week worden er toiletzakjes genaaid voor de iets oudere kinderen van de afdeling. Mijn handen zijn alvast aan het jeuken...

Nog even virtueel nazomeren vooraleer we definitief de herfst induiken.

Nazomeren... daar hebben we tot vorige week ruimschoots aan kunnen doen en bijgevolg konden hierdoor ook twee zomernaaisels nog volop uit de kleerkast gegraaid worden. Gelukkig maar... als je weet dat eentje ervan pas begin september voltooid werd in de ijdele hoop dat aan deze 'Indian summer' nooit een einde zou komen.

Hoewel ik altijd met gemengde gevoelens tegenover een jumpsuit gestaan heb, schoot Cupido meteen een pijltje toen ik het patroon zag in de Knipmode van juni 2014 en kocht ik het tijdschrift meteen aan. Het pijltje was blijkbaar niet pijnlijk genoeg om onmiddellijk uit de startblokken te schieten, maar bleef gelukkig wel 2 jaar zitten want nu ik er deze zomer - samen met mijn naaivriendin - eindelijk werk van maakte, draag ik hem met veel plezier. Veel aanpassingen waren niet nodig, behalve dan dat ik de watervalhals wat optrok om geen al te grote schandalen te geven. Tenzij je graag je overbuur inkijk geeft op een glooiend heuvellandschap, vind ik het toch nog steeds raadzaam om er een topje onder te dragen ;-).

Voor de dochter maakte ik de Noa pants van Compagnie M.; een patroontje waar ik net hetzelfde gevoel bij kreeg als bij de jumpsuit toen het model net verscheen. De dochter deelde dit gevoel toen ik haar deze fotootjes toonde. Helaas ben ik allesbehalve 'an early adopter' waardoor ik pas maanden later dan half naaiend blogland met een exemplaar kom aandraven. Eens gemaakt, volgen er meestal wel een aantal varianten op hetzelfde thema en dit zal zeker het geval zijn bij dit patroon! Had ik de dochter haar gang laten gaan dan had ze de integrale maand september slechts één broek gedragen.

Twinning, daar hadden we nog niet eerder aan gedaan maar ik weet nu al dat het er nog van zal komen. Alleen al omdat de fotoshoot zo plezant was...

Patroon jumpsuit: knipmode juni 2014
Patroon broek: Noa pants - Compagnie M.
Stof: soepelvallend stofje van bij De stoffentuin - by soie unique in Aalst

Let's swing! #summerdress#editie2

Het plaatje van de 'Swing jurk' op de voorpagina van La Maison Victor maart-april 2016  was voldoende om me in één oogopslag verliefd te laten worden op de jurk maar ook op de stof waarin ze gepresenteerd werd. Toen ik verder bladerde en ik het decor zag van de andere foto's wist ik dat dit mijn zomerkleedje zou worden voor zwoele Italiaanse zomeravonden. Het label 'voor starters' was mooi meegenomen om er een last minute projectje van te maken vooraleer de koffers hier gepakt werden naar het zuiden. Net als bij mijn vorige 'summer dress' was geen enkele patroonsaanpassing nodig (dit omdat ik bij deze jurk geen rekening hoefde te houden met mijn heupomtrek ;-)).

" In deze zwierige jurk swing je de pannen van het dak",

" Deze jurk is zo zalig comfortabel en is toch ook heerlijk vrouwelijk dankzij het aansluitende bovengedeelte en het elegante rugdecolleté."

"In deze jurk zit je in je comfortzone"

Allemaal loftuitingen aan de jurk die ik las in het magazine. Geen woord gelogen lijkt mij maar toch wil ik heel graag iets toevoegen....

"Een jurk waar de wind graag mee speelt en je dus met één zuchtje in een patattenzak kan doen veranderen;-)". Dus toch even meneer Beaufort raadplegen vooraleer je ze aantrekt ...

Summer dress

Toen ik vorige week op de radio in de auto hoorde dat 'la dolce Italia' opgeschrikt werd door een aardbeving voelde ik de trillingen als het ware onder mijn eigen voeten.  In eerste instantie ben je opgelucht dat wij daar vorige maand en niet nu onze vakantie beleefden, maar al snel ruimt deze egoïstische gedachte plaats voor heel veel medeleven met de slachtoffers en de mensen die in dit gebied wonen.

Het is intussen 4 jaar geleden dat ons gezin voor het eerst voet zette op de Italiaanse laars en specifiek in het gebied waar de aarde die bewuste nacht voor opschudding zorgde. Toen wisten we al dat we hier nog vaak zouden terugkeren. Italië is nu eenmaal een schatkamer aan kunst, cultuur en natuur. En alsof dit nog niet genoeg is, kom je er culinair ook meer dan aan je trekken. Jammer dat daar enkele dagen terug een stukje van verloren is gegaan...

Deze vakantie stond de naaimachine even on hold en heb ik met volle teugen genoten van mijn kinderen. Vroeger zag ik  9 weken vakantie met 2 kleine kinderen eerder als een opgave, maar nu is het volop genieten met 2 dochters van 7 en 9 jaar oud. Toch speelde ik op safe wat de zomergarderobe betrof en maakte ik in juni nog snel 2 kleedjes die meekonden in de koffer naar mijn geliefde Italië.

Het eerste kleed is een maxi dress uit het voor mij tot voor kort onbekende magazine 'My Image'. Op het stoffenspektakel in Aalst hing deze jurk tentoon aan een Nederlands stoffenkraam en ik was er meteen weg van. Ik kocht het boekje en ging bij Stoffen Van Leuven op zoek naar een geschikte stof. De stof die ik daar vond, een zeer gladde, is helemaal geschikt voor deze jurk maar was allesbehalve gemakkelijk hanteerbaar. Het gefoeter ben ik intussen helemaal vergeten en ik ben nu heel dankbaar dat ik ze enkel hoef te wassen, te drogen, aan te trekken en NIET te strijken!

Toen ik het kleed net afrondde in de naailes was ik bang dat ze in de kast zou blijven hangen maar niets was minder waar. Het is mijn meest gedragen kledingstuk van deze zomer. Het straatbeeld (half Vlaanderen loopt in 'het lang' op straat) hielp me uit mijn comfortzone te treden...
Aan het patroon diende ik niets aan te passen (Joepie!); ik voegde enkel een split toe tot op kniehoogte aan de linkerzijde.

 

Patroon: My Image m1605a (Summer Trends '16)
Stof: tricotstof Stoffen Van Leuven

Communiespecial part 2 #Ienemiene #onceuponaparty

Dat de communie van de jongste dochter een geslaagde dag was, konden jullie al lezen in mijn vorige blogpost. De titel verklapte toen al dat er meerdere delen zouden volgen. Namelijk niet alleen de feestjurk van ons communicantje, maar ook het kleed van de oudste dochter en mijn eigen jurk waren homemade. Alle goede intenties ten spijt diende madeliefman zich opnieuw tevreden te stellen met zijn trouwkostuum. Het kan nu eenmaal niet elke dag valentijn zijn ;-)

Vandaag trakteer ik jullie op enkele fotootjes van grote zus in haar feestoutfit.

Net zoals bij de communiejurk maakte ik ook hier gebruik van de 'once upon a party' patronen van Ienemiene. Ik combineerde het basisvoorpand met het achterpand met V-rug. Helemaal weg ben ik van het uitgesneden ruggedeelte en dankzij de tricotstof hoefde ik geen rits te verwerken in het achterpand.(vreugdedansje!). Ik plaatste vervolgens een simpele rimpelrok aan het bovenstukje waardoor de klus op één avondje was gepiept.

Om de luie wijvenstempel te vermijden, wou ik toch nog een extraatje toevoegen om de jurk, bovenop de glitters, nog wat extra feestgehalte toe te dichten. Dit  brengt me onmiddellijk bij een volgend 'pin it & make it' projectje. Ik naaide op het voorpand een bloempje a.d.h.v. een glasheldere fotoinstructie die ik vond op pinterest.  De link vinden jullie hier.  Ik maakte wel gebruik van zes bloemblaadjes  i.p.v. vier en plaatste er een knoopje bovenop.

Deze jurk heeft dankzij de rimpelloze tricotstof (die ik vond bij Veritas) ongeveer alles waar zowel moeder als dochter blij van worden: geen gefoefel met ritsen, geen strijkwerk, heel veel draagcomfort en veel effect!

Op naar de derde communiespecial!

Communiespecial #part1 # 'Once upon a party' meets 'Ileana' # Ienemiene # Compagnie M.

1 mei 2016

Een dag vol liefde, trots, lachende gezichten, lekkernijen en kindervreugd.

Een dag waarop enkel werd genoten... 

De dag waarop de zon, na wel een heel lange winterslaap, haar weg terugvond naar de hemel.
Het was de dag waarop mijn kleinste meid haar eerste communie deed.

 (en - naar aloude traditie - het ijslammetje de kop afsneed ;-))

De feestjurk die ik maakte voor deze speciale gelegenheid is er ééntje van compromissen. Toen ik in december voor de feestdagen de Ileanadress van Compagnie-M maakte voor mijn communicant is spe, was zij al vastberaden. Het kraagje met het strikje moest en zou ook onderdeel uitmaken van haar toekomstige communiekleed. En zo geschiedde...

Voor het rokgedeelte wou en kon ik de 'Once upon a party' patronen van Ienemiene niet zomaar aan mij laten voorbijgaan. Ik besloot dus een huwelijk te sluiten tussen beide patronen. Uiteraard diende ik het bovenstukje van de Ileanadress te laten samensmelten met het standaardbovenstukje van 'Once upon a party'  (door het te verlengen en te tailleren) om het mooi te laten aansluiten op het rokgedeelte. Ik zag deze versie nog niet vaak passeren in blogland maar ik koos voor de strokenrok om een extra feestelijke toets te geven.

Meteen was ik verliefd op de ietwat gerimpelde stof die ik zag bij Stoffen Van Leuven. Het knippen, spelden en naaien ervan verliep helaas alles behalve rimpelloos maar uiteindelijk kregen we de klus geklaard. De stroken zijn gemaakt uit een organza-achtige stof  die ik eveneens vond bij Van Leuven en waarvan ik de onderzijde rolzoomde.  Het bijpassende giletje vond ik bij Doets & Doets in Gent.

1 mei 2016

Een dag om te koesteren, te bewaren 

 mee te dragen 

een leven lang

Op stap met Chloë

In 2016 werden heel wat goede voornemens gemaakt en ééntje daarvan was - zoals bij wellicht half naaiend blogland - meer in eigen stoffenvoorraad te snuisteren vooraleer in andermans stoffenkast te duiken.
Bijgevolg onderwierp ik mijn stoffenkast(en ;-)) aan een kritische blik en plukte er een stofje uit dat al meer dan twee jaar wel heel veel plaats opeiste. Toen was van dit goede voornemen duidelijk nog geen sprake want ik kocht de stof enkel en alleen omwille van de mooie print maar zonder enig doel voor ogen.

Op zoek naar dit doel, bladerde ik door alle La Maison Victors en ik bleef hangen bij de Chloë jas. Nooit eerder was ze me écht opgevallen of toch niet in de zin om ze voor mezelf te gaan maken. Deze stof deed me gelukkig anders kijken naar de jas want sinds ik ze maakte zijn Chloë en ik onafscheidelijke vriendinnen.

De jas beschouw ik als één van mijn leukste naaiprojectjes want het vraagt zo weinig van je tijd en geeft je er ongelooflijk veel (warmte) voor terug. Terwijl Madeliefman met de jongste dochter genoot van de Aalsterse carnavalstoet - en ik dit feestgebeuren aan mij diende voorbij te laten gaan vanwege een zieke andere dochter - dreunde mijn naaimachientje vrolijk op de tonen van carnavalsmuziek in een mum van tijd een Chloë in elkaar.

Ik maakte een maatje kleiner dan de matentabel voorschreef en diende geen enkele aanpassing te maken. Enkel de zakken liet ik achterwege wegens stoftekort... Dat krijg je nu eenmaal als je stof koopt zonder vooropgesteld naaidoel ;-)

En nu ik helemaal in cardiganmood verkeer, denk ik dat 'Suzanne'  binnenkort ons vriendinnenclubje mag vervoegen - ik zag namelijk al heel wat mooie versies van dit patroon van Compagnie M.voorbijkomen - maar daarvoor zal hier in huis eerst de communiekoorts moeten dalen...